Desde mi exilio

Te amo Federico…

Juan Soto Viñolo
martes 17 de agosto de 2010

Amo a Federico por poeta, rojo y maricón, a Paco Ibáñez por antifranquista y cantautor, a Serrat porque ha puesto banda sonora a toda mi vida, a Victoria de los Angeles, a la Puta y a la Ramoneta de las gomas y lavajes del Barrio Chino…

Amo a Federico por poeta, rojo y maricón, a Paco Ibáñez por antifranquista y cantautor, a Serrat porque ha puesto banda sonora a toda mi vida, a Victoria de los Angeles, a la Puta y a la Ramoneta de las gomas y lavajes del Barrio Chino que frecuenté en tiempos de méntula cum laude con música de El noi de la Mare, porque amo Catalunya tanto como el més catalá de tots els burros de Banyoles, y no quiero vivir humillado y prohibido en la caseta i el hortet dels masovers de Can Patatonas, donde he nacido tres veces, me exilio a Ceret para morir en Colliure mientras María Dolores Gispert recita a Federico, a Miguel Hernández, a Neruda, Espriu, Joan Maragall y Josep Guardiola dirige la Sinfónica del Barça. No gano para clínex de tanto que he llorado con José Tomás, Morantito, Eva la Yerbabuena y Paco Ibáñez (A galopar, a galopar hasta echarlos a la mar).

Ha valido la pena vivir durante setenta y siete años las dictaduras de la bota del gallego y la espardenya de Chiquito del Palau, para sentime libre en Ceret y tomarme una copa en el Bar Pablo (Picasso) con mis amigos de ADAC José Roqueta, Joan Fernández y otros, mientras la Mil.lenaria toca (Avui si toca) La santa espina y Lluís Llach recuerda a Martí Pol con L’Estaca ante los ojos emocionados de Pascual Comelade. ¡Visca Catalunya libre, la de Tarradellas, Patacot y Mandinga, Carmen Amaya, Mario Cabré, Kubala, Pedro Balañá, Néstor Luján, Josep Pla, Paulinet y les putes del carrer Robadors, esquina Lluís Millet, el músico!

Juan Soto Viñolo (Barcelona, 1933), periodista y escritor charnego.

Síguenos

ÚLTIMAS NOTICIAS

Cargando
Cargando
Cargando
Cargando
Cargando
Cargando
Cargando
Cargando